به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

دارو‌هایی که باعث افسردگی می‌شوند

تاریخ انتشار: ۲۴ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۰۷۶۴۲

به گزارش خبرگزاری صداوسیما؛ مرکز سمنان،️ بسیاری از مردم از این که عوارض جانبی برخی دارو‌های تجویزی می‌توانند سبب بروز علائم افسردگی شوند آگاهی ندارند، در حقیقت این دارو‌ها می‌توانند حتی علائم افسردگی را بدتر کنند حتی در افرادی که ممکن است مستعد ابتلا به افسردگی نباشند.
با توجه به این که افسردگی در بیمارانی که به یک بیماری زمینه‌ای مبتلا باشند بسیار رایج است، درصورت بروز علائم خلقی می‌توان دارو‌ها را مقصر این امر دانست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دارو‌های افسرده کننده
برخی از دارو‌هایی که ممکن است سبب افسردگی شوند:

۱. مسدود کننده‌های بتا:
مسدود کننده‌های بتا معمولاً برای درمان فشار خون بالا تجویز می‌شوند، اگر چه ممکن است برای درمان میگرن، آنژین، ضربان قلب نامنظم و لرز نیز استفاده شوند. همچنین ممکن است به عنوان قطره چشمی در درمان گلوکوم تجویز شود.
این دارو‌ها با علائم افسردگی، چون مشکلات جنسی و خستگی همراه هستند. نمونه‌هایی از این نوع دارو شامل توپرول ایکس ال (متوپرولول) و ایندیرال (پروپرانولول) می‌باشند.

۲. کورتیکواستروئید ها:
این دارو‌ها اغلب برای معالجه بیماری التهابی مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید، نقرس و سندرم شوگرن و سایر شرایط پزشکی استفاده می‌شود. کورتیکواستروئید‌ها می‌توانند علائم روانپزشکی زیادی ایجاد کنند.
تصور می‌شود که کورتیکواستروئید‌ها بر سروتونین (هورمونی که توسط مغز تولید می‌شود و تصور می‌شود در تنظیم خلقی دخیل است) تاثیر می‌گذارند. نمونه‌هایی از این نوع دارو‌ها شامل کورتیزون، پردنیزون، متیل پردنیزولون و تریامسینولون می‌باشد.

۳. بنزودیازپین ها:
این دارو‌ها معمولاً در درمان اضطراب، بی خوابی و شل کنندگی عضلات تجویز می‌شود. در شرایط خاص، این دارو ممکن است سبب بروز علائم افسردگی شود. نمونه بارز بنزودیازپین‌ها شامل زاناکس (آلپرازولام)، رستوریل (تمازپام) و والیوم (دیازپام) است.

۴. داروی پارکینسون:
دارو‌های مورد استفاده در معالجه بیماری پارکینسون روی هورمونی در مغز بنام دوپامین تأثیر می‌گذارد. تصور می‌شود ناهنجاری‌های این انتقال دهنده عصبی با افسردگی همراه است. دانشمندان بر این باورند که وقتی این دارو‌ها باعث بالا رفتن دوپامین به مدت طولانی می‌شوند، ممکن است بر خلق و خوی فرد نیز تأثیر بگذارد.
رایج‌ترین داروی مورد استفاده در معالجه بیماری پارکینسون، لوودوپا است. سایر دارو‌های متداول که ممکن است مورد استفاده قرار گیرد شامل آتامت و سینمت (کاربیدوپا / لوودوپا)، سینمت (کاربیدوپا، میراپکس (پرامیپکسول) و ریکوئیپ (روپینیرول) می‌شود.

۵. دارو‌های هورمونی:
این دارو‌ها شامل دارو‌های هورمونی پیشگیری از بارداری و همچنین درمان جایگزینی استروژن برای علائم یائسگی است. تغییرات سطح هورمون در زنان غالباً با علائم افسردگی همراه است، اگر چه چگونگی وقوع این تعامل کاملاً مشخص نیست. براساس تحقیقات، بعید است که داروی پیشگیری از بارداری (پروژستین) باعث علائم افسردگی شود.

۶. محرک ها:
ممکن است دارو‌های تحریک کننده برای درمان خواب آلودگی روزانه همراه با شرایطی مثل نارسایی خون تجویز شود و همچنین ممکن است از آن‌ها در معالجه اختلال کمبود توجه بیش فعالی استفاده شود.
ریتالین (متیل فنیدات) و پروویگل (مودافینیل) نمونه‌هایی از این نوع دارو هستند.

۷. دارو‌های ضد تشنج:
این دارو‌ها برای معالجه تشنج تجویز می‌شوند. اگرچه ممکن است در معالجه سایر شرایط مانند اختلال دو قطبی و درد نوروپاتیک نیز مورد استفاده قرار گیرد.
از آن جا که آن‌ها بر روی مواد شیمیایی موجود در مغز تأثیر می‌گذارند همچنین گفته می‌شود مسئول تنظیم رفتار‌های خلقی نیز هستند، اما بعضی اوقات می‌توانند باعث افسردگی شوند.
برخی از نمونه‌های این نوع دارو‌ها که همراه علائم افسردگی هستند عبارتند از:تگرتول (کاربامازپین)، توپامکس (توپیرامات)، نورونتین (گاباپنتین)، باربیتورات‌ها و سابریل (ویگاباترین).

۸. مهار کننده‌های پمپ پروتون و مسدود کننده H۲:
این دارو‌ها معمولاً برای معالجه بیماری ریفلاکس معده (GERD) تجویز می‌شوند و گاه به دلایلی که مشخص نیست با افسردگی همراه هستند.

۹. استاتین‌ها و سایر دارو‌های کاهش دهنده کلسترول:
در حالی که استاتین‌ها متداول‌ترین داروی کاهش دهنده کلسترول هستند، دارو‌های دیگری مانند فیبرات، کولشولام، ازتیمایب و اسید نیکوتین نیز می‌توانند بدین منظور استفاده شوند. گزارش‌های زیادی وجود دارد که این دارو‌ها را با افسردگی مرتبط می‌کند. تصور می‌شود که این دارو‌ها با کاهش سطح کلسترول در مغز ممکن است باعث افسردگی شوند.

۱۰. دارو‌های آنتی کولینرژیک:
دارو‌های آنتی کولینرژیک بر عملکرد‌های مختلفی در بدن تأثیر می‌گذارد، از جمله کاهش سرعت عمل روده ها. آن‌ها اغلب در درمان سندرم روده تحریک پذیر با دارو‌هایی مانند بنتیل (دی سیکلومین) استفاده می‌شوند. اما به دلیل این که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند، با علائم افسردگی مرتبط هستند.

سایر دارو‌هایی که می‌توانند باعث افسردگی شوند:
برخی از دارو‌ها ممکن است با عوارض جانبی افسردگی در ارتباط باشد، از جمله این داروها:

دارو‌های آکنه
مسکن‌ها
دارو‌های آلرژی و حساسیت
دارو‌های تیروئید
آنتی بیوتیک‌ها می‌باشند.
قرص افسرده کننده

چگونه بدانیم که دارویی باعث افسردگی می‌شود یا خیر؟
بارزترین نشانه افسردگی، احساس غم، اندوه و خلق و خوی ضعیف است. با این حال، به غیر از روحیه‌ای افسرده، علائم دیگر افسردگی نیز وجود دارد که ممکن است آن‌ها را تجربه کنید، که برخی از آن‌ها عبارتند از:
احساس ناامیدی یا ناتوانی
احساس گناه یا بی فایده بودن
اضطراب
تحریک پذیری و بی قرار بودن
خستگی و انرژی کم
مشکلات مربوط به خواب
مشکلاتی با اشتها یا وزن
مشکلات در تفکر، حافظه و تمرکز
از دست دادن علاقه
طالب مرگ یا خودکشی
نوشتن جزییاتی مانند شروع علائم و زمان تشدید آن‌ها مهم است با این وجود در بسیاری از دارو ها، ممکن است در چند هفته اول پس از شروع مصرف داروی جدید، متوجه این علائم شوید.

پس از افسرده شدن با دارو‌ها چه کنید؟
اگر مطمئن هستید که ممکن است علائم افسردگی را تجربه کرده باشید باید به پزشک خود مراجعه کنید. مصرف دارو را بدون اجازه پزشک متوقف نکنید. اگر دچار افسردگی شدید و یا افکار خودکشی در سر دارید سریعا به دنبال فوریت‌های پزشکی بروید.
هر وضعیت متفاوت است، بنابراین پزشک به تاریخچه و علائم سلامتی فرد توجه می‌کند تا مشخص کند که در مرحله بعد چه اقداماتی را انجام دهد. در بعضی موارد، ممکن است مستلزم جابجایی به یک داروی متفاوت یا تنظیم میزان دوز باشد.
پزشک همچنین سعی در تشخیص این که آیا علائم افسردگی با داروی جدید مرتبط است یا خیر دارد. اگر یک اختلال افسردگی اساسی وجود داشته باشد، پزشک ممکن است درمان‌هایی مانند دارو‌های ضد افسردگی و روان درمانی را توصیه کند.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: معالجه بیماری علائم افسردگی افسردگی شوند مورد استفاده باعث افسردگی نوع دارو دارو ها تصور می شود دارو هایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۰۷۶۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امکان تشخیص ام‌اس زودرس با آزمایش خون

داده‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد نشانگر اولیه «مولتیپل اسکلروزیس» یا «ام‌ اس» می‌تواند به پزشکان کمک کند تا بفهمند چه کسی در نهایت طعمه این بیماری «دژنراتیو عصبی» می‌شود.

به گزارش ایسنا، متخصصان در تاریخ ۱۹ آوریل در مجله Nature Medicine گزارش دادند در یک مورد از هر ۱۰ مورد ابتلا به ام اس، بدن سال ها قبل از شروع علائم، شروع به تولید مجموعه مشخصی از آنتی بادی ها در خون می‌کند.

متخصصان دریافتند این الگوی آنتی بادی ۱۰۰ درصد تشخیص ام اس را پیش بینی می کند. هر بیمار حامل این مجموعه از آنتی بادی ها به ام اس مبتلا شد.

آنها امیدوارند این آنتی بادی ها روزی مبنای یک آزمایش خون ساده برای غربالگری ام اس باشند.

دکتر «مایکل ویلسون»، متخصص ارشد مغز و اعصاب از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (UCSF) گفت: در چند دهه اخیر، حرکت در زمینه درمان ام‌ اس جدی‌تر و قوی‌تر صورت گرفته است.

ام اس زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کند و به غلاف محافظ اطراف رشته‌های عصبی به نام میلین آسیب می‌رساند. این امر سیگنال‌های ورودی و خروجی مغز را مختل می‌کند و باعث بروز علائم مختلفی می‌شود که حواس را مختل کرده و بر توانایی حرکت تأثیر می‌گذارد.

برای این مطالعه، متخصصان نمونه های خون گرفته شده از ۲۵۰ بیمار مبتلا به ام اس را که قبل و بعد از تشخیص آنها جمع آوری شده بود، غربالگری و آنها را با نمونه خون افراد سالم مقایسه کردند.

متخصصان تصور می‌کردند با مشاهده اولین علائم بیماری در بیماران ام‌ اس، شاهد جهش در آنتی‌بادی‌ها خواهند بود.

در عوض، آنها دریافتند که ۱۰ درصد از بیماران ام اس سال ها قبل از تشخیص، سطوح بالایی از آنتی بادی های اتوآنتی بادی - آنتی بادی هایی که می توانند به خود بدن حمله کنند – داشتند.

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، هنوز مشخص نیست که چه چیزی باعث ام اس در ۹۰ درصد دیگر بیماران می شود، اما متخصصان بر این باورند که آنها اکنون یک علامت هشدار اولیه قطعی مبنی بر بروز این بیماری، دارند.

علائم ام‌ اس می تواند حاد یا مزمن باشد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مهم این است که از علائم مختلف این بیماری آگاه بود. علائم بیماری ام‌ اس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- مشکلات حرکتی مانند احساس خستگی یا ضعف هنگام راه رفتن، صحبت کردن یا بلعیدن

- گزگز یا بی حسی در اندام ها

- اختلال عملکرد مثانه و روده

- اختلال شناختی

- تغییرات خلقی یا افسردگی

- لرزش یا اسپاسم

- سرگیجه

- اختلال بینایی

در موارد شدید، افراد مبتلا به ام‌اس ممکن است دچار نابینایی و/یا فلج شوند.

در حال حاضر هیچ درمان شناخته شده‌ای برای ام‌اس وجود ندارد. بنابراین، مدیریت علائم، فاکتوری ضروری برای داشتن یک زندگی سالم همراه با این بیماری است. پزشک ممکن است بسته به شدت علائم بیماری درمان‌های استروئیدی، تزریق خون یا فیزیوتراپی را انتخاب کند.

کانال عصر ایران در تلگرام